1. |
ΑΝΤΑΜΩΣΗ
04:30
|
|||
Στην πέρα μπάντα του χωριού, έλα ν' ανταμωθούμε,
λόγια γλυκά του έρω(ν)τα, ο γείς τ' αλλού να πούμε.
|
||||
2. |
ΚΟΡΦΗ
03:10
|
|||
Ποτέ κορφής παράπονο, στον κάμπο δε γροικάται,
για δε θα καταλάβουνε, γιάηντα παραπονάται.
|
||||
3. |
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ
03:13
|
|||
Δεν είναι και πολύς καιρός, που σε γνωρίζω, φως μου,
μα είν' αρκετός για να σου πω, πως είσαι ο άνθρωπός μου.
|
||||
4. |
ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΑΥΡΟΦΟΡΑ
03:35
|
|||
Τη χέρα μου εδιάβασε, γυναίκα μαυροφόρα,
και μού 'πε, πως τη νταγιαντώ, τσ' αγάπης σου τη μπόρα.
|
||||
5. |
ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΜΟΥ ΚΟΡΗ
04:44
|
|||
Κοίταξα μές στα μάτια σου και είδα ένα θηρίο,
άγριο, που δεν ήθελε, να μπεί μες στο κλουβί,
κοίταξα μές στα μάτια σου και είδα εμάς τους δύο,
να τρέχουμε να μη μας βρούν, του κόσμου οι κυνηγοί.
Μα τα θεριά, είναι θεριά,
στους κάμπους και στα όρη,
μελαχρινή μου κόρη,
να μην τα παρατάς.
Mη με ρωτάς πως και γιατί,
λύγισε το κορμί σου,
μα εσύ μες στη ζωή σου,
έμαθες να τολμάς.
Κοίταξα μές στα μάτια σου και στο χαμόγελό σου,
και είδα στο βυθό σου, πολλούς να χάνονται,
κοίταξα μές στα μάτια σου και μέσα στην καρδιά σου,
και είδα τα παιδιά σου, σκληρά να μάχονται.
Μα τα θεριά, είναι θεριά,
στους κάμπους και στα όρη,
μελαχρινή μου κόρη,
να μην τα παρατάς.
Mη με ρωτάς πως και γιατί,
λύγισε το κορμί σου,
μα εσύ μες στη ζωή σου,
έμαθες να τολμάς.
|
||||
6. |
ΠΡΕΠΕΙ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΟΜΟΡΦΗ
02:22
|
|||
Πρέπει πως είσαι όμορφη, πρέπει και πως το ξέρεις,
για δε χρειάστηκε πολύ, για να με καταφέρεις.
|
||||
7. |
ΚΟΠΕΛΟΠΟΥΛΑ
03:38
|
|||
Κοπέλια πάνε κι έρχονται και παίζουνε στη στράτα,
και κάνει και η σκέψη μου κι εμένα παιχνιδάτα.
Και παίζει με το λογισμό, στση θύμησης τον τόπο,
και μ’ ανασταίνει τα παλιά, με το δικό τους τρόπο.
Τότες που ήμουνα παιδί κι εσύ κοπελοπούλα,
και παίζαμε στση γειτονιάς την πέτρινη πεζούλα.
Κι έμοιαζες με γαριφαλιά, αμύριστη ακόμα
και τον ανθό σου έλουζε, παραμυθένιο χρώμα.
Κι η μέλισσα του έρωτα, μ’ είχεν-ε τσιμπημένο,
κι ας ήμουνα μικρό παιδί, να μη καταλαβαίνω.
Κι όλο παιχνίδια εσκάρωνα, χωρίς να ησυχάζω,
έλα κι εσύ να παίξουμε, σαφή να σου φωνάζω.
Κι ο ερχομός σου ήτανε, για ‘μένα ευτυχία,
τότες επαίρναν οι στιγμές κι οι ώρες μου αξία.
Θυμούμαι το κυνηγητό, θυμούμαι το χωστό μας,
και πότε ψιθυρίσαμε, το πρώτο σ’ αγαπώ μας.
Άχι κοπελοπούλα μου, τσ’ αγάπης τα παιχνίδια,
που τα θυμάμαι ίσαμε ‘δά, όμορφα και ‘πιτήδεια.
Χρόνοι κι αν επεράσανε, καιροί κι αν εδιαβήκαν,
να σε λατρεύω δυνατά, σαν τότε-σάς με βρήκαν.
|
||||
8. |
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ
03:37
|
|||
Πολλές φορές με σκότωσες, μα ‘γώ γυρίζω πάλι,
να κάμω την αγάπη μας, ακόμα πιο μεγάλη.
|
||||
9. |
ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΜΑΝΤΑΤΟ
04:33
|
|||
Θα το παλέψω κοπελιά, το φοβερό μαντάτο,
του χωρισμού σου το θεριό, να μη με βάλει κάτω.
Κ’ ήντα πως σ’ αγαπά η καρδιά, και την-έ κατευθύνεις,
δεν είσ’ αυτή που γύρευα, ούτε ποτέ θα γίνεις.
|
||||
10. |
H MAXH
02:59
|
|||
Μέθυσε πάλι η καρδιά κι αναζητά,
το ξεχασμένο το φιλί,
κι η μοναξιά, της το φωνάζει δυνατά,
απ’ του σεβντά της το κελί.
Ποιος μπορεί να δώσει μάχη,
δίχως άρματα,
και ποιός δε γυρεύει αγάπη,
τα χαράματα.
Τώρα γιατί σε πιάνει το παράπονο,
και στα στενά παραπατάς,
μες στην αγάπη θα τη βρεις τη δύναμη,
τα δύσκολα να πολεμάς.
Ποιος μπορεί να δώσει μάχη,
δίχως άρματα,
και ποιός δε γυρεύει αγάπη,
τα χαράματα.
|
||||
11. |
ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ Η ΤΕΧΝΗ
04:56
|
|||
Ένας βοσκός απού μιλεί, τη γλώσσα τω προβάτω,
έστειλε προσκλητήριο, στσ’ ανθρώπους τω γραμμάτω.
Δάσκαλοι και γραμματικοί, σας προσκαλώ να ‘ρθείτε,
να μπείτε στ’ αρνομάντρι μου, να συνεννοηθείτε.
Να ‘δώ να κουβεντιάζετε, με τα δικά μου έχνη,
κι εκειά θα καταλάβετε, ποια του βοσκού η τέχνη.
Πολλές φορές, ειρωνικά, βοσκός σου λέει ο άλλος,
μα ‘γώ ‘μαι στο κοπάδι μου, καθηγητής μεγάλος.
Δε σας το παίζω έξυπνος, μη με παρεξηγείτε,
κι αν θέλετε να κάτσετε, κι από κοντά να ‘δείτε.
Να ‘δείτε πως μαζώνονται, όντε διπλοσφυρίζω,
και με το σκύλο βοηθό, στο πί και φί κουρτίζω.
Στο ποροκούρτι έτοιμο, έχω το αρμεγάρι,
κι εκειά το κάθε πρόβατο, έχει και άλλη χάρη.
Άλλο το γάλα του πολύ, κι άλλο ‘ναι μία στάξη,
κι άλλο χτυπά τον πόδα του, χάμε να με πετάξει.
Κι απής τ’ αρμέξω στέκονται, να πάρουν την τροφή τους,
ετούτο-νά ‘ναι κι αυτων-ώ, η λίγη πλερωμή τους.
Έτσι απλά κάνω κι εγώ, δάσκαλοι, τη δουλειά μου,
κι αν γράμματα δεν έμαθα, μιλώ με την καρδιά μου.
|
||||
12. |
ΛΟΥΛΟΥΔΙ
04:38
|
|||
Λουλούδι που ‘σαι μοναχό, και με καταλαβαίνεις,
τη μυρωδιά σου δίδε τση, όποτε την-έ βλέπεις.
Κι αν θα 'ρθει πες τση, μη ντραπεί, να 'ρθει να σε μυρίσει,
θα ‘ναι αιτία κι αφορμή, κι έμενα να φιλήσει.
Μα μην της πεις ποτέ,
πόσο σ' εσένα μοιάζει,
πως όντε τη θωρώ,
ο κόσμος μ' αγκαλιάζει.
Κι όντε τα μάτια της κλειστά, τα ‘χει, σαν σε μυρίσει,
τότε σιωπή θα επικρατεί, σ’ ολόκληρη τη φύση.
Κι άμα διψάς λουλούδι μου, νερό, να πιείς, θα γίνει,
και μη ξεχνάς πως κάποτε, λουλούδι ήταν κι εκείνη.
Μα μην της πεις ποτέ,
πόσο σ' εσένα μοιάζει,
πως όντε τη θωρώ,
ο κόσμος μ' αγκαλιάζει.
|
Ανδρέας Μανωλαράκης Crete Region, Greece
O Αντρέας Μανωλαράκης γεννήθηκε στα Χανιά, έχοντας καταγωγή από ένα ορεινό χωρίο, την Ζούρβα Κυδωνίας. Η αγάπη του για την μουσική φάνηκε σε μικρή ηλικία. Ξεκίνησε να μαθαίνει λύρα το 1999 σε ηλικία 11 ετών. Τον Φεβρουάριο του 2014 έκανε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο ''όμορφα λόγια''. Τον Αύγουστο του 2014 το CD με τίτλο ''όμορφα λόγια'' έγινε χρυσό. ... more
Streaming and Download help
If you like Ανδρέας Μανωλαράκης, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp